ชาชัก (เครื่องดื่ม)
 | |
| ประเภท | เครื่องดื่ม |
|---|---|
| แหล่งกำเนิด | มาเลเซีย |
| ภูมิภาค | คาบสมุทรมลายู[1] |
| ผู้สร้างสรรค์ | ผู้อพยพชาวอินเดียในคาบสมุทรมลายู[1][2] |
| อุณหภูมิเสิร์ฟ | ร้อน |
| ส่วนผสมหลัก | ชาแดง, นมระเหย |
| จานอื่นที่คล้ายกัน | ชานม รวมถึงชานมพม่าและชานมฮ่องกง |
ชาชัก (มลายู: teh tarik) เป็นชานมแบบร้อนที่พบได้ทั่วไปในมาเลเซีย อินโดนีเซีย สิงคโปร์ และภาคใต้ของไทย[1] ชื่อมาจากกระบวนการชงที่มีการเทเครื่องดื่มกลับไปกลับมา ทำจากชาแดง นมระเหย จัดเป็นเครื่องดื่มประจำชาติของมาเลเซีย[3]
การผสมส่วนผสมจะใช้การเทกลับไปกลับมาระหว่างแก้วสองใบจนเกิดฟอง เป็นการทำให้ชาเย็นลง และทำให้ชากับนมระเหยเข้ากันดี การผสมชานี้กลายเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ชาชักและนาซีเลอมะก์ถือเป็นอาหารและเครื่องดื่มที่เป็นมรดกของมาเลเซีย
รูปแบบ
- เตะฮ์-ซี เป็นชาที่ชงกับนมระเหยไม่หวาน ต่างจากชาชักทั่วไปที่ใส่นมข้นหวาน
- เตะฮ์-โอ เป็นชาที่ไม่ใส่นม ถ้าไม่ใส่น้ำตาลด้วยเรียก "เตะฮ์-โอ โกซง"
- เตะฮ์ฮาเลีย หรือชาขิง
- ชาม มาจากภาษากวางตุ้ง หมายถึง ผสม เป็นส่วนผสมของชาและกาแฟ
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ชาชัก (เครื่องดื่ม)
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Bonny Tan (2013). "Teh tarik". Singapore: National Library Board. สืบค้นเมื่อ 30 August 2016.
- ↑ Su-Lyn Tan (2003). Malaysia & Singapore. Lonely Planet. pp. 158–. ISBN 978-1-74059-370-0.
- ↑ "Lipton urges Malaysians to take pride in teh tarik, our national beverage". New Sabah Times. 7 September 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 July 2014. สืบค้นเมื่อ 6 November 2013.