นาซีดากัง
 นาซีดากัง | |
| ชื่ออื่น | นาซิ ดาแกฺ (นาซิ ดาแฆ) |
|---|---|
| มื้อ | จานหลัก |
| แหล่งกำเนิด | มาเลเซีย |
| ภูมิภาค | ภาคใต้ของไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย |
| ผู้สร้างสรรค์ | ชาวมลายูตรังกานู |
| อุณหภูมิเสิร์ฟ | ร้อนหรืออุณหภูมิห้อง |
| ส่วนผสมหลัก | ข้าวกินกับแกงไก่หรือแกงปลา |
| ข้อมูลอื่น | เรียกสับสนกับนาซีเลอมักในบางพื้นที่ |
นาซี ดากัง (มลายู: nasi dagang) หรือที่ในภาษามลายูปัตตานีเรียกว่า นาซิ ดาแกฺ (ออกเสียง: [nasiˀ daɡɛ])[1] เรียกเป็นภาษาไทยให้ใกล้เคียงได้ว่า ข้าวมันแกงไก่ เป็นอาหารที่ชาวมุสลิมปักษ์ใต้นิยมรับประทานกันเป็นอาหารหลักโดยเฉพาะมื้อเช้า เป็นอาหารที่ให้คุณค่าทางอาหารสูง ประกอบด้วยข้าว แกงไก่หรือแกงปลาโอ และไข่ต้ม ความหมายของชื่ออาหารนี้มีหลายความหมาย บ้างว่าหมายถึงข้าวสำหรับคนอนาถา เพราะใช้ข้าวเจ้าหุงผสมกับข้าวเหนียว หรืออีกนัยหนึ่ง ดากัง (dagang) เป็นคำภาษาอินโดนีเซียที่แปลว่าหาบ ส่วนภาษามลายูปัตตานีเรียกว่า ดาแกฺ และยืมมาใช้หมายถึงคนต่างถิ่น จึงหมายถึงข้าวของคนต่างถิ่นที่นำมาเผยแพร่ในบริเวณนี้[2]
ทางชายฝั่งตะวันตกของมาเลเซียจะเรียกนาซีเลอมักของชายฝั่งตะวันออกในรัฐตรังกานูและรัฐกลันตันว่า นาซีดากัง แต่ไม่พบในบริเวณอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ทั้งนาซีดากังและนาซีเลอมักเป็นอาหารยอดนิยมในมาเลเซียทั้งสองด้านของคาบสมุทร ในตรังกานูและกลันตันนิยมทำนาซีดากังเป็นอาหารเช้าในเทศกาลฉลองการสิ้นสุดการถือศีลอด